Bir çok çalışan annenin ya da evde olup çocuklarıyla sağlıklı iletişim kuramayan annenin ortak problemine değinmek istiyorum.
Bir danışanımdan gelen e-maili sizinle paylaşmak istiyorum.
…. Çok yoğun çalışan bir anneyim, 2 buçuk yaşındaki kızım kekelemeye başladı.İnternet’ ten de araştırmalar yaptım, kekemeliğin tedavisi adına ne öğrendiysem uygulamaya çalıştım ama hep yarım kaldı. 4. Sınıfa giden bir kızım daha var. Tespitleriniz sayesinde “Var olan ama çocuklarım için YOK olan “ bir anne olduğumu fark ettim. Hayatımızda bir değişiklik yapmanın vakti gelmişti,önerilerinizi uygulamaya karar verdim ve hayatımızı tek bir günde değişti.
NELER Mİ YAPTIM,
1. Eskiden eve girer girmez hemen evi toparlar, yemek telaşına girerdim. Zaten gün boyu yorulmuşum çocuklar ayak altında olmasın da bir an önce işlerim bitsin diye televizyonu açar , “ siz televizyon seyredin ben şu işleri bitireyim” derdim.
2. Artık önce onlara kocaman sarılıyorum, sohbet ediyorum ; günleri nasıl geçti? Bu gün en mutlu oldukları şey neydi? En çok hangi olaya güldüler? Hangi arkadaşlarıyla eğlendiler ya da sorun yaşadılar? Onlarla göz göze diz dize konuşuyorum.
3. Büyük kızıma hemen ödevlerini sormuyorum, okulla ilgili ne zaman konuşmak isterse o zaman konuşuyorum. Ders çalışma saati düzenledik ; ben gazeteleri gözden geçirirken o ödevlerini yapıyor.
4. Küçük kızım anneanneyle neler yaptığını anlatıyor. Her şeye yapma diyordum, “ sen ne yaramaz çocuksun “ diye çıkışıyordum. Meğerse beni özlediği için dikkatimi çekmeye çalışıyormuş, şimdi mutfağa üç kız giriyoruz.Ayrıca küçük kızım yemek istemediğinde onu zorluyordum, artık zorlamıyorum. Yemek istemese bile sofrada bizimle oturmasını sağlıyorum, bize şirinlik yapıp güldürüyor.
5. Babası eve gelince hemen ya televizyona ya da maçlara dalardı. Artık bir gün o kızları yatırıyor, bir gün ben. Geceleri yataklarının yanında onlara hikayeler anlatıyoruz. Ama öyle eski masalları değil, bizim küçükken yaptıklarımızı , hatalarımızı, küçük kazalarımızı, arkadaşlarımızla yaptığımız komik yaramazlıkları ve bunlardan neler öğrendiğimizi…
Şimdi inanmayacaksınız ama kızım artık yüzde 80 oranında kekelemiyor:) “ Sen ne güzel bir anne oldun “ diyor.
Çocuklarımla çok ilgilendiğimi zannederken meğerse birini etüte birini de anneanne ve teknolojiye hapsetmişim.
Farkındalık yarattığınız ve önerileriniz için size binlerce kez teşekkür ediyorum.
Bir yanıt yazın